Pariz je 1787. godine raširenih ruku dočekao mladog italijanskog kompozitora Luiđija Kerubinija, u kom je do kraja života i ostao. Veliki uspeh koji je postigao sa svojim operama, naročito Medejom, doneo mu je veliku popularnost, možda istu onoliku koliku je Marija Kalas doživela vek i po kasnije sa novom produkcijom La Skale, identifikujući se sa likom antičke heroine. Iako nastala u Francuskoj, uvertira za operu Medeja donosi stil italijanske opere nagoveštavajući belkanto tradiciju romantizma Rosinija, Donicetija i Belinija. 

Kerubinijev učenik Fransoa-Adrijan Boaldje je tokom svog života nazivan „francuskim Mocartom“, a Koncert za harfu i orkestar jedno je od njegovih retkih dela koja žive na repertoaru do današnjeg dana, zahvaljujući svetskom virtuozu na harfi Gzavijeu de Mestru. Beogradska filharmonija izvodi jedan od bisera klasicizma, Mocartovu Simfoniju br. 39, prvi put pod palicom nove mlade venecuelanske zvezde, dirigenta Rodolfa Baraeza.